معنی ام ذفر - جستجوی لغت در جدول جو

امذار دجاجه بیضه را، فاسد کردن مرغ تخم را. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). گنده گردانیدن بیضه را. (منتهی الارب) (آنندراج). تباه کردن مرغ خایه را. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

هم سفر

(هََ سَ فَ)

رفیق راه. کسی که با دیگری به سفر رود:
هم سفرانش سپر انداختند
بال شکستند و پپرداختند.
نظامی.
هم سفران جاهل و من نوسفر
غربتم از بی کسیم تلخ تر.
نظامی.
ثابت این راه مقیمی بود
هم سفر خضر کلیمی بود.
نظامی.
بود سوداگر توانایی
هم سفر با حکیم دانایی.
مکتبی.
- همسفران جاهل،کنایه از نفس و قالب آدمی است که روح و جسد باشد. (برهان)

لغت نامه دهخدا

ام ثفل

(اُمْ مِ ثَ)

کفتار. (المرصع)

لغت نامه دهخدا

ام جعفر

(اُدد)

دختر عبدالله بن عرفطه از زنان انصار که بصلاح و عفت و وفوردانش و درایت مشهور بوده است. رجوع به ریحانه الادب ج 6 ص 212 و تذکره الخواتین ص 34 و در منثور ص 67 شود
عتابه، مادر جعفر بن یحیی برمکی و زنی بود در نهایت فصاحت و طلاقت، پس از برچیده شدن بساط برمکیان به فقر و آوارگی افتاد. (از ریحانه الادب ج 6 ص 212)
زبیده، دختر جعفر بن ابی جعفر منصور، دختر عم و زن هرون الرشید و مادر محمد امین بوده است. (از مجمل التواریخ و القصص و الجماهر و الوزراء و الکتاب)

لغت نامه دهخدا

ام جعفر

(اُمْ مُ جَ فَ)

حصنی به اندلس از اعمال مارده. (معجم البلدان).

لغت نامه دهخدا

ام جعفر

(اُمْ مِ جَ فَ)

حصنی است در اندلس از توابع مارده. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

ام جعفر

(اُمْ مِ جَ فَ)

مرغ خانگی.

لغت نامه دهخدا

ام حذرف

(اُمْ مِ حِ رِ)

کفتار. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ام دفار

(اُمْ مِ دَ)

دنیا. (المرصع) (المنجد) (آنندراج). دنیا و عالم. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

ام فار

(اُمْ مِ)

نوعی از نخله که غوره اش سرخ و خرمایش سیاه میشود.

لغت نامه دهخدا

ام نفل

(اُمْ مِ نُ فَ)

کفتار. (از المرصع). در اقرب الموارد و کتب لغت دیگر نوفل به معنی کفتار نر است

لغت نامه دهخدا

ام ذر

(اُمْ مِ ذَرر)

کنیۀ زن ابوذر غفاری است که از اصحاب حضرت رسول بود. (از ریحانه الادب ج 6 ص 220 و منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ام فرد

(اُمْ مِ فَ)

قبر. (المرصع)

لغت نامه دهخدا

ام وافر

(اُمْ مِ فِ)

ام وافره. (از المرصع). رجوع به ام وافره شود، سه غشاء است که دماغ و نخاع را پوشد: ام الغلیظ، ام الرقیق و غشاء مخاطی. (یادداشت مؤلف).
- ورم امات، مننژیت. بیماریی که از آماس ام الغلیظ و ام الرقیق و غشاء مخاطی پدید آید. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

ام زفره

(اُمْ مِ زَ رَ)

جهان. (از المرصع).

لغت نامه دهخدا

ام نصر

(اُمْ مِ نَ)

از زنان صحابی بود. رجوع به الاصابه فی تمییز الصحابه ج 8 ص 286 شود، (اصطلاح فقه) کنیزی که به نطفۀ مالک خود پسر یا دختر زاییده باشد و روا نیست مالک در حیات خود آن کنیز رابفروشد و بعد از مرگ مالک، کنیز آزاد میشود و بکسی بارث نمیرسد. (از آنندراج). و رجوع به استیلاد شود

لغت نامه دهخدا

ام قور

(اُمْ مِ)

مرغ خانگی. (از المرصع) ، ضربی که بپشت پای بر سرین مردم زنند. (منتهی الارب) (از المرصع) (از اقرب الموارد). اردنگ، قدر و اندازه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ام قار

(اُمْ مِ)

داهیه. (المرصع)

لغت نامه دهخدا

ام فزر

(اُمْ مِ فِ)

از زنان صحابی بوده. رجوع به الاصابه فی تمییز الصحابه ج 8 ص 266 شود، داهیه. در خبراست: نعم الفتی ان لم تدرکه ام کلبه، حمار. الاغ. (از المرصع)

لغت نامه دهخدا

اذفر

(اَ فَ)

تیز. تیزبو. (غیاث). تیزبوی. (تاج المصادر بیهقی) (ربنجنی). پربو. شدیدالرائحه، اعم از خوش یا ناخوش. تندبوی:
صبر مه با شب منور داردش
صبر گل با خار اذفر داردش.
مولوی.
- مشک اذفر، مشک تیزبوی. (زمخشری) :
گهی صورتی گردد از عود هندی
گهی پیکری گردد از مشک اذفر.
فرخی.
بباغی کز آب و گلشن بازیابی
نسیم گلاب و دم مشک اذفر.
فرخی.
خون در تنم چو نافه ز اندیشه خشک شد
جرمم همین که همنفس مشک اذفرم.
(از کلیله و دمنه).
، کارگزارتر. کاربرتر. رسا. شهم ماضی در امور. (منتهی الارب)

تیز. تیزبو. (غیاث). تیزبوی. (تاج المصادر بیهقی) (ربنجنی). پربو. شدیدالرائحه، اعم از خوش یا ناخوش. تُندبوی:
صبر مه با شب منور داردش
صبر گل با خار اذفَر داردش.
مولوی.
- مشک اذفر، مشک تیزبوی. (زمخشری) :
گهی صورتی گردد از عود هندی
گهی پیکری گردد از مشک اذفر.
فرخی.
بباغی کز آب و گلشن بازیابی
نسیم گلاب و دم مشک اذفر.
فرخی.
خون در تنم چو نافه ز اندیشه خشک شد
جرمم همین که همنفس مشک اذفرم.
(از کلیله و دمنه).
، کارگزارتر. کاربرتر. رسا. شهم ماضی در امور. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا